... maar voor mij was het dat beslist niet!

Ik heb pas twee weken mijn nieuwe 107 op de parkeerplaats staan en regelmatig hou ik in de gaten of 'ie er nog staat, of er niemand tegenaan rijdt etc. Maar zelfs ik kan natuurlijk niet de gehele nacht de wagen in de gaten houden.

Ik lag gisterenavond rond 23:15 uur op bed te kijken naar P&W toen ik buiten plotseling twee enorme knallen hoorde. Ik dacht eerst nog dat ze weer 'ns aan het donderen waren met vuurwerk; dat gebeurt wel vaker. Toch maar luxaflex open... en zag tot mijn verbijstering dat een van de geparkeerde auto's in lichte laaien stond. Er stond nog een wagen naast geparkeerd (die van mijn beneden buurvrouw) en daar weer naast "zou ik aan de beurt komen". De wind stond mijn kant op. Meteen was mijn oude trauma (van de flat-brand een jaar of 10 geleden) weer in volle glorie geactiveerd en sloeg de paranoia weer toe. Op een gegeven moment begon de brandende auto te rijden(!) richting de flat, alwaar deze tegen de muur tussen twee garagedeuren brandend tot stilstand kwam.

Benauwd van paniek en met slappe knieën heb ik me ongeveer aangekleed, maar ik was m'n geheugen volkomen kwijt waar ik mijn schoenen (al jaren lang!) op dezelfde plaats zet. Na het nodige oponthoud had ik ze eindelijk gevonden en ben ik naar beneden gestruikeld. Hitte en rookwolken trotserend ben ik op m'n sandalen mijn auto in gevlogen en heb deze zo snel mogelijk een straat verderop weten te parkeren.

Voor mijn flat was inmiddels een menigte ontstaan van allerlei buren, brandweer, politie etc. Ik was kennelijk de enige in de stress. De brandende wagen bleek de Peugeot te zijn van mijn rechter buurman, hoorde ik daar. Ik had die wagen niet herkend aangezien deze was gewijzigd van vorm en kleur. De aangrenzende auto van mijn buurvrouw was aan de linkerkant ook al verbrand en vreemd genoeg stond de motorkap open. Deze bleek slechts WA-verzekerd...

Bij de woning van een beneden buurman, waar de brandende wagen tegenaan gereden was, ligt het raam er uit, gesprongen door de hitte en zijn de kozijnen gesmolten. Na een hoop gedoe ben ik uiteindelijk toch weer op m'n sandalen door de glasscherven en het blusschuim naar boven geslenterd, want ik had absoluut geen zin in een onvoorbereid langdurig "feestje". Pas toen ik binnen weer enigszins tot mezelf kwam realiseerde ik me dat ik al die tijd voor schut had gelopen met mijn bretels half over m'n trui en blote voeten in mijn sandalen. Ik zou weer "lekker rustig" verder TV kijken. P&W was inmiddels wel afgelopen...

In ieder geval heb ik mijn nieuwe auto op de valreep van een voortijdige crematie weten te redden...

Mark Vos